Of ekonomisinin tarihçesine baktığımızda, Miletliler Trabzon ve civarına geldiklerinde civardaki yerli toplulukları yok etmemiş, onlarla ticari ilişkilere girerek ellerinde bulunan hammaddeleri ucuz bir şekilde almışlardır. Buna karşılık onlarda olmayan ve deniz aşırı getirdikleri malları onlara satarak büyük karlar yapmışlardır.


Trabzon Rum İmparatorluğu döneminde Of önemli bir ticaret merkezi idi. İlçe ekonomisi tarıma ve işlenmiş çay sanayiine bağlıdır. Tarımda ise tek çeşit ürün gelişmiştir. Küçük esnaf ve sanatkarların faaliyetleri ancak kendilerine yetmektedir. Çay-Kur ve özel çay fabrikaları önemli sayılabilecek istihdam imkanı sağlamıştır. Arazi yapısının uygun olmaması, engebeli olması, iklimin elverişli olmaması ile modern aletlerle tarım yapılamamakta, fazla ürün elde edilememektedir.

Yetiştirilmeye elverişli başlıca ürün olan çaya dayalı sanayi gelişmiştir. Elde edilen diğer tarım ürünlerinden fındık da çok fazla olmamakla birlikte halkın geçim kaynağını oluşturur. Son zamanlarda, devlet desteğiyle birlikte, çaya alternatif ürün olarak kivi yetiştiriciliği ve ticareti yapılmaktadır. Kivi üretimi bölgede hızla yayılmaktadır. Bölgede, çaydan sonra başlıca geçim kaynağı olması hedeflenmektedir. Bunların dışında üretilen tarım ürünleri ticaret amaçlı değil tüketim amaçlıdır. Fazla olmamakla birlikte, ilçede Perşembe günleri kurulan pazarda, mısır ve mısırdan elde edilen ürünler, kara lahana, fasulye gibi yöre halkının yetiştirmiş olduğu bazı tarım ürünleri satışa sunulmaktadır.

İlçenin diğer bir geçim kaynağı hayvancılıktır. Özellikle büyükbaş hayvancılığı geçim kaynakları arasında yer alır. Büyükbaş hayvanlardan elde edilen süt ve süt ürünleri, gerek ilçe içi pazarda, gerekse ilçe dışı pazarlarda yer bulmaktadır. Özellikle yaz dönemlerinde yaylalarda hayvan yetiştiricileri tarafından bu ürünler elde edilmekte ya da modern teknikle, mandıralarda süt işlenmekte ve ürünleri elde edilmektedir. Küçükbaş hayvancılıkta genelde hayvanın yününden ve etinden faydalanılmaktadır. Kümes hayvancılığı fazla gelişmemiştir. Kümes hayvancılığı yetiştirilmesi olmasına rağmen büyük çiftlikler yoktur. İhtiyaç genelde dışarıdan gelen ürünlerle karşılanır.

Yörede, bütün Karadeniz'de olduğu gibi, balıkçılık da önemli geçim kaynakları arasındadır. Karadeniz'in sunmuş olduğu zenginliklerden yararlanılmaktadır. Balık üretimi genelde iç pazarda tüketilmektedir. Yörenin diğer bir geçim kaynağı olan arıcılık: Karadeniz'in zengin bitki örtüsü sayesinde yörede arıcılık da gelişmiş ve önemli ekonomik gelir arasında yer almaktadır. Arılardan genelde bal, polen ve arı sütü alınmaktadır. İlçede arıcılıktan elde edilen bal miktarı yıllık, yaklaşık değer olarak, 72 ton civarındadır. Arıcılığın yoğun yapıldığı yerler; Dumlusu, Yazlık, Ballıca, Yemişalan, Uğurlu, Bölümlü, Fındıkoba köyleridir. Yörede bulunan maden yatakları da ilçe ekonomisine katkıda bulunmaktadır. İlçeden 12 km. uzaklıkta bulunan, Dumlusu mevkiindeki, bakır-çinko yatağı bugün işletilmektedir. İkinci maden ise Gürpınar Beldesi'ndeki bakır-çinko kurşun yatağıdır.

İlçede 109 işyerinin faaliyet gösterdiği Sanayi Sitesi, pek çok kişiye iş imkanı sağlayan devlete ve özel sektörlere ait pek çok çay fabrikası ve bir tane yem fabrikası bulunmaktadır. İlçe, birçok ilçenin merkezi konumundadır. İlçe, dışarıya başta çay olmak üzere, fındık, süt ve ürünleri, bal ve diğer arı ürünleri satmaktadır. Bunun yanı sıra, dışarıdan bir çok ürün satın almaktadır.